تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو حافظ-غزلیات مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم هزاران گونه آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
عقرب زلف کجت با قمر قرینه
در این سرای بی كسی كسی به در نمی زند
ابرو ,چشم ,کافردل ,تو ,حافظ ,ز ,از آن ,کمان ابرو ,آن کمان ,آن چشم ,تو کافردل
درباره این سایت